1930 lu yıllarda uygulanmaya başlanan planlı devletçilik politikasının 1929 Ekonomik Buhranıyla birlikte artan dış ticaret açığını kapatmak ve değer kaybeden TL'nin değerini yeniden kazandırmaktı. Hammadde ve tarımsal üretim ihraç ederken işlenmiş sanayi ürünleri ithal eden Türkiye ekonomisi o yıllarda dış etkilere çok açıktı. Mesela 1929 Buhranıyla azalan gıda fiyatları bir anda dış ticaretteki dengeyi bozmuş ihraç gelirlerini azaltmıştı. Bu noktada uygulanmaya başlanan devletçilik politikasının milli sanayileşme anlamında ve dış ticaret dengesinin sağlanması açısından başarılı olduğunu düşünüyorum ve destekliyorum. Zaten ihracat ithalat rakamları da bunu gösteriyor. 1875 ten bu yana ithal fazlası veren ekonomi uygulanan bu devletçi politika sayesinde ilk defa ihraç fazlası vermiştir. Böyle bir dönemde zaten dışa bağımlı yerli üretimi serbest bir ekonomiyle zaten dış rekabete karşı korumasız bırakmak, istenebilecek son şeydir. Keynes'in de savunduğu gibi devlet ekonomiye müdahale etmelidir. Büyük buhranda görüldüğü gibi her arz kendi talebini yaratmamıştır. Arz talebi aşmış dengeleri bozmuştur. 1970-1980 li yıllara kadar popüler olan bu Keynes görüşünü, Türkiyenin' de devletçilik ilkesiyle takip etmesinin doğru olduğunu düşünüyorum. Geçici mi kalıcı mı olması konusunda geçici olması gerektiğine inanıyorum. Çünkü iç piyasada gerçekten ihraç değeri yüksek malların üretimini yerli bir burjuva yaratılıktan sonra o burjuva dışa açılmak, üretimini arttırmak isteyecektir. Zaten yönetimi de ele geçirmek isteyecektir. Önüne geçilemez bir durum olduğu için kendi kendine yeten bir sektör, hatta ihraç eden bir sektör yaratılıktan sonra tekrar liberal açık bir ekonomik modele geçilmeli ancak antimonopol yasaları uygulamalı, piyasada tekelleşme önlenmelidir. Bence piyasada görünmez bir el vardır. Ancak gerekli alt yapının sağlanması için geçici olarak devletçi politika izlenmelidir.

Ebumnuche nke amụma ọnụ ọgụgụ echere, nke malitere ime ya na 1930s, bụ imechi mwepu ahia mba ofesi nke mụbara na 1929 Economic Depression na iji nwetaghachi uru nke TL, nke tụfuru uru. Akụ na ụba Turkey, nke na-ebubata ngwaahịa ụlọ ọrụ a na-emepụta mgbe ọ na-ebupụ ngwa ahịa na mmepụta ugbo, bụ nke mepere emepe maka mmetụta mba ọzọ n'afọ ndị ahụ. Dịka ọmụmaatụ, ọnụ ahịa nri na-ebelata na ịda mbà n'obi 1929 mebiri nguzozi n'ahịa mba ọzọ ma belata ego a na-enweta na mbupụ. N'ebe a, echere m na amụma stampụ, nke emejuputaworo, na-aga nke ọma n'ihe gbasara mmepụta mba na nguzozi azụmahịa nke mba ọzọ, ana m akwado ya. Ọnụọgụ mbupụ na mbubata na-egosi nke a. Akụ na ụba, nke nwere njupụta mbubata kemgbe 1875, nwere njupụta mbupụ maka oge mbụ ekele maka amụma ọnụ ọgụgụ a. N'ime oge dị otú ahụ, ịhapụ mmepụta ụlọ na-adabere na mba ọzọ na-enweghị nchebe megide asọmpi mba ọzọ na akụ na ụba efu bụ ihe ikpeazụ a chọrọ. Dị ka Keynes rụrụ ụka, steeti kwesịrị itinye aka na akụ na ụba.Dị ka a na-ahụ na nnukwu ịda mbà n'obi, ọ bụghị onye ọ bụla na-enye aka kere ọchịchọ nke ya. Nbunye agafeela ihe achọrọ wee mebie nguzozi. Echere m na ọ bụ ihe ziri ezi maka Turkey ịgbaso echiche Keynes a, nke na-ewu ewu ruo mgbe 1970 na 1980, na ụkpụrụ nke ọnụ ọgụgụ. Ekwenyere m na ọ kwesịrị ịbụ nwa oge ma ọ bụ nwa oge ma ọ bụ na-adịgide adịgide. N'ihi na mgbe a anụ ụlọ bourgeois e kere eke nke ngwongwo na n'ezie elu mbupụ uru na anụ ụlọ ahịa, na bourgeois ga-achọ imeghe ruo n'èzí na-amụba ya mmepụta. Ọ ga-achọkwa iweghara ọchịchị. Ebe ọ bụ na ọ bụ ọnọdụ a na-apụghị izere ezere, mgbe ịmepụtara ngalaba nke onwe ya, ọbụna mpaghara mbupụ, ekwesịrị ịmeghachi usoro akụ na ụba na-emepe emepe ọzọ, ma ekwesịrị itinye iwu antimonopoly na igbochi monopolization na ahịa. Echere m na enwere aka na-adịghị ahụ anya n'ahịa. Agbanyeghị, ekwesịrị ịgbaso amụma ọnụ ọgụgụ ọnụ ọgụgụ nwa oge iji nye akụrụngwa dị mkpa.